The Hello Darlins, tot voor kort een onbeschreven blad bij mij, maar sinds het Ramblin’ Roots festival in Utrecht ben ik ze gaan volgen. In Utrecht zag ik ze maar kort, kwam halverwege het concert binnenvallen, maar werd meteen al geraakt door hun prachtige muziek, harmonieuze vocalen (wat passen die stemmen mooi bij elkaar), humor en geweldige songkeuze.

Sindsdien ben ik ze zoals gezegd gaan volgen op social media en spotify en gisteren, 27 januari, zag ik ze opnieuw, in Koudekerk aan den Rijn. Een klein dorpje onder de rook van Alphen aan den Rijn. Het zaaltje waar ze speelden was heel klein, eigenlijk onooglijk, maar ja, het gaat uiteindelijk om de muziek en ja, die was prachtig.

Het was een prachtig optreden, Americana en Roots (eigenlijk een lelijk containerbegrip) in optima forma. Mooi opgebouwd, gelardeerd met mooie anekdotes, de nodige humor en ernst.

Middelpunt van de band is de zangeres Candace Lacina, een vrouw met prachtige stem en een ontwapende persoonlijkheid. Samen met haar partner en toetsenist Mike Little, vormt ze de kern van de band. In wisselende samenstelling treden ze met grote regelmaat op. Het zijn allemaal muzikanten die sporen allang hebben verdiend en dat hoor je ook vanaf. Maar wat ik vooral mooi vind is dat ze behalve knettergoed spelen, ook zoveel speelplezier uitstralen.

Gisteren speelden ze vooral nummers van hun debuut elpee ‘Go By Feel’.

Maar ook nieuwe songs werden gespeeld en ook enkele covers, zoals ‘I’m On Fire’ van Bruce Springsteen. Heerlijk.

Twee nummers van The Hello Darlins wil ik er toch even uitlichten, nl ‘Aberdeen’ en ‘Still Waters’. Wat een prachtige persoonlijke nummers zijn dat met ook super teksten. Ze staan bij mij al de hele dag op.

Hou je van Americana, Roots muziek dan zou ik hun zeker gaan volgen of eens beluisteren op Spotify of zo.